İNANILMAZ BİR ÖYKÜ "ANNE FRANK' HATIRA DEFTERİ"

Epsilon yayınlarından çıkan,bizzat Anne Frank'ın kendisi tarafından yazılmış günlüğün düzenlenmesiyle hazırlanmış,etkileyici bir kitap.

İkinci dünya savaşı sırasında Hollanda da sürgünde yaşayan Anne Frank,saklandıkları, babasının ofis binasının gizli bölmesinde bu günlüğü tutmaya başlamış.12-13 yaşlarında bir kızın gözünden savaşın ne olduğu,gizli yaşamın verdiği korkular,ölüm,farklı olmanın getirdiği zorluklar anlatılmış.Kitabı okuduktan sonra çok etkilendim ve araştırdığımda ,Anna'nın saklandığı bu binanın şimdilerde müze gibi halka açık gezildiğini öğrendim.Hayallerim arasında bir gün oraya gitmek ve küçük bir kızın yaşadıklarına tanık olmak var.

Savaşı yaşamayanlar için konuşması ne kadar kolay.Oysa herkesten çok çocuklar etkileniyor.Hayatlarının geri kalanı hep bir korku ve belirsizlik içinde geçiyor.Büyüklerin güç ve iktidar savaşı,küçüklerin gözünde sadece mutlulukların sonu ve acı olarak görülebilir.Bu günlerde yaşadığım şehre Suriye'den kaçarak gelen aileleri gördüğümde daha iyi anlıyorum çocukların yaşadığı ızdırabı.

Bir iki hafta önce öğle yemeğini kızımla lokanta da yerken çok neşeliydik.Sonra yan pencere de küçük bir erkek çocuk belirdi.Pencereyi tıklayıp eliyle ortadaki patates cipslerini gösterip ver gibilerinden işaret etti.Gözleri öylesine masum bakıyordu ki dayanamadım yanıma çağırdım.Türkçe bilmiyordu ama açlığın dilini çok iyi öğrenmişti.Masaya bakışı konuşmasa da çok şey anlatıyordu.Garsona işaret edip menüyü istedik ve çocuğa gösterip istediklerini alabileceğini tarif edip bir masaya oturttuk. Biraz sonra pencerenin önünde üç çocuk daha belirdi.Ellerinde bir simit paylaşmaya çalışıyorlardı.Arkadaşlarını görünce simiti işaret edip yanlarına gelmesini istediler.O ise mahcup mahcup oturup, gidip gitmemek arasında tereddüt eder gibi oldu.Neyse ki lokantanın sahibi de olayı fark etmiş ki diğer çocuklara da o yemek paketleyip verdi.Hep birlikte gülerek oradan ayrılıyorlardı ki küçük oğlan yanıma gelip gülerek "tesekkür" dedi.Gülmekle ağlamak arasında kaldım.Bir çocuğun yiyecek bulduğu için bu kadar sevinmesi ne kadar üzücüydü oysa.Yediğimiz yemek,ailemizle paylaştığımız anlar,bizim için ne kadar sıradandı oysa.

İşte savaşın insanlara yaptığının en basit örneği.Bu yaşananlar Anna'nın yaşadıklarının yanında çok basit kalıyor.İnsanca yaşamaya ve insanca ölmeye herkesin hakkı vardır.Dilerim herkese kendi hayatını yaşama ve mutlu olma hakkının tanındığı,savaşsız bir dünyaya en kısa zamanda kavuşuruz.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Yeni kitaplarda ve yeni yorumlarda buluşmak dileğiyle...